Gondola Czarnobóg

Gondola stworzona w celu testowania jak najbardziej optymalnej gondoli umożliwiającej wysłanie eksperymentów w stratosferę gdzie testowane będą w warunkach zbliżonych do warunków kosmicznych.

Start PW-Launcher1 odbył się 18.04.2015r z Goczałkowice-Zdrój.

W czasie misji zespół testował rozwiązania mechaniczne, takie jak dodatkowe ocieplanie baterii, czy odpowiednia izolacja od środowiska oraz dodatkowe mocowania poszczególnych modułów kolejnych eksperymentów. Podczas startów przeprowadzane były liczne eksperymenty:

 

 

 

  • PERICULUM 1

Urządzenie składa się z masy pomiarowej z porcelany elektrotechnicznej (350 g),zawieszonej na sprężynie umocowanej do przegubowej, ułożyskowanej ramy. Do ramy przymocowany jest od spodu giroskop – masa na wale szybkoobrotowego silnika elektrycznego; ma on na celu permanentne pionowe utrzymanie masy pomiarowej i sprężyny. Mierzonymi danymi będą wskazania dwóch elektronicznych przyspieszeniomierzy – jeden będzie umieszczony na masie pomiarowej, drugi – na obudowie eksperymentu. Po odpowiednim przeskalowaniu i odjęciu od siebie wskazań tych przyspieszeniomierzy powinniśmy otrzymać zmianę przyspieszenia w kierunku pionowym – zmianę przyspieszenia grawitacyjnego.

Masa eksperymentu to max. 500-700 g.

  • KULLA 2

Pokryta cienką warstwą aluminium mylarowa kula z nieelektryzującym się przedziałem na elektronikę poniżej niej i podgrzewaną rurką Prandtla na końcu. Urządzenie zmierzy ładunek indukowany na kuli oraz zarejestruje moment pęknięcia balonu (dzięki wskazaniu z rurki Prandtla).

Masa eksperymentu to max. ok. 200 g.

  • KULLA 3

Tych samych rozmiarów, co KULLA 2 ; zrobiona z przezroczystego mylaru sfera z termometrem w środku; ma za zadanie sprawdzić, jak intensywny efekt cieplarniany wytwarza się wewnątrz takiej konstrukcji. Masa eksperymentu to pewnie 50-100 g (wliczając w to masę stelażu, na którym obie KULLE będą wisiały).

  • PARTICULA 4

Stratosferyczny protoryp PW-Sata2, elektronicznie autonomiczny, wyposażony w złożony żagiel mający rozłożyć się w momencie pęknięcia balonu; dla minimalnego wydłużenia czasu mikrograwitacji w dolnej części kadłubka satelity będzie umieszczony nieruchomy, mylarowy żagiel, pozostający otwarty i sztywny w czasie lotu; żagiel ten będzie miał najpewniej naklejone uzwojenie z drutu nawojowego – wielką powietrzną cewkę do chwytania mikrometeorytów.

Masa eksperymentu: pewnie ok. 300-500 g.

  • CAPELLA 1

Gargantuiczny dipol radioodbiorczy składający się z (licząc od góry eksperymentu): ochronnika przeciwko wyładowaniom koronowym (tzw. grzyba bezpieczeństwa), pierwszego pionowego ramienia dipola (100 m), aerodynamicznej, osiowosymetrycznej gondoli i dolnego ramienia dipola (100 m). Łączna długość eksperymentu: ~202,5 m. Wszystko jest zgodne z przepisami lotniczymi.

Masa eksperymentu wyniesie ok. 2000 g.

Parametry lotu:

  • Masa = 5 kg;
  • Czas startu: 11:00 18 kwietnia 2015
  • Balon = 1600 g